ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳေတြ
ေအးစက္သြားတဲ႕ စကားလံုးစိမ္းစိမ္းေတြအစား
ဟိုအရင္လိုပဲ သူထက္ငါအၿပိဳင္
စကားနိဳင္လုရင္း ရယ္ေမာခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
အတိုင္းအဆ မရွိ လြမ္းမိတယ္ေမာင္...
ဘာကာရံမွမၿခံ အရံရံ ၿငိစြန္း
စကားခြန္း အေထ့ေငါ့ေတြၾကားမွာ
အၿပံဳးမပ်က္ခဲ႕တဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို လြမ္းတယ္ေမာင္....
ေဟာ..ေရွ႕က ေရာ္ရြက္ဝါေလးေတြ
ေလတိုက္တိုင္း တလြင့္လြင့္နဲ႕ လူးလြင့္ေနၾကတာလဲ
ပန္းခ်ီတမွ် အသက္ဝင္လွပေပမယ့္
ပြင့္လင္းတဲ႕ ေမာင့္အၿပံဳးေတြကိုေတာ့ မမွီနိဳင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕...ေမာင္
ေဆာင္းဦး ရဲ႕ အေအးဒဏ္က
မာထန္ေနတဲ႕ ေမာင့္ မ်က္ဝန္းစိမ္းေတြေလာက္ေတာ့
ရင္ကိုနာက်င္မွဳ မရွိေစတာလဲ အမွန္ပဲေလ ..ေမာင္
အသိတစ္ခုနဲ႕ ေႏြးေထြးေစတဲ႕
အိမ္မက္ လွလွေလးေတြ အစား၊
ထိန္လန္႕မွဳနဲ႕ ေၿခာက္ၿခားေနရတဲ႕ အိပ္ပ်က္ညေတြဟာ
" ည "ကို ပိုလို႕ အထီးက်န္ေစခဲ႕မယ္ ဆိုရင္
" လ "ဆိုတာလည္း မလွနိဳင္ေတာ့ပါဘူးေမာင္..
ေဝးၿခင္း၊နိးၿခင္း
ပဥာက္ေတြနဲ႕ မခ်ည္ေနွာင္ေပမယ့္
စိမ္းကားၿခင္းအတက္နဲ႕ ေသြဖီလာမယ္ဆိုရင္
မနက္ခင္းရဲ႕ ေတးသံသာေတြလဲ ဘယ္ခ်ိၿမိန္နိဳင္ပါေတာ့မလဲေမာင္..
ေနာင္တစ္ေန႕ရဲ႕ အဆံုးသတ္ဆိုတာ
ေမာင္ေပးတဲ႕ ရလဒ္ရဲ႕ အေၿဖဆိုရင္
သစ္ရြတ္ေၾကြတိုရဲ႕ ရွိဳက္သံအၿဖစ္
ေလာင္ကၽြမ္းဖို႕လဲ အသင့္ၿဖစ္ေနၿပီေလ...
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႕ လမ္းစ
ဘယ္မွာမ်ား က်ေပ်ာက္သြားတာလဲ..ေမာင္
ခမ္းနားတဲ႕ အိမ္မက္ မဟုတ္ခဲ႕ေပမယ့္
လွပတဲ႕ အနာဂတ္ဘယ္သူကမ်ား
ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္တာလဲ..ေမာင္
ၾကယ္ေတြလဲ မေၾကြေစခ်င္သလို
မ်က္ရည္ေတြလည္း မေဝခ်င္ဘူး ..ေမာင္
ခဏတာ ေခၽြးသိမ္မွဳလဲ မလိုခ်င္သလို
ဘဝမွာ နွစ္သိမ္႕ဆု ဆိုတာနဲ႕လည္း မေက်နပ္နိဳင္ဘူး...ေမာင္
ေရာ္ဝါရြက္ေတြ ေၿမလူးသလို
ခံစားခ်က္ေတြလည္း ခါးတူးလို႕
သြားပါေတာ့လို႕မ်ား ေၾကၿငာလိုက္ေလသလား......ေမာင္
တစ္ကယ္ေတာ့လည္းေမာင္
လြမ္းရယ္၊ ေဆြးရယ္
ငိုေၾကြး တမ္းတမွဳေတြရယ္
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ...ေလွ်ာက္ခဲ႕ဘူးတဲ႕လမ္းေတြမွာ..
ေနေရာ လပါ ေပ်ာက္ခဲ႕မွေတာ့
ဝွက္ထားတဲ႕ ဖဲခ်က္ေအာက္မွာ
အရာမထင္ပဲ အက္ေၾကာင္းရာသာ က်န္ရစ္ခဲ႕ရတာပါ...ေမာင္။
အိန္ဂ်ယ္လိွဳင္းဆုိဒ္မွ ျပန္လည္တင္ျပပါသည္။
